Hoi daar! In 2010 heb ik mijn hart verloren aan de zorg. Daarvoor had ik een montagebedrijf. Tijdens mijn laatste klus in een zorgboerderij ging het ‘mis’: een jongen met een verstandelijke beperking en onverstaanbaar gedrag maakte contact met mij. Hij raakte mij diep en ik kon wonderbaarlijk goed met hem omgaan. Dat was het moment dat ik voor het eerst wist wat ik écht wilde.
Begeleiden van mensen met een verstandelijke beperking, daar word ik gelukkig van. Hen een gevoel geven dat ze het waard zijn. Én hen zoveel mogelijk het gewone leven laten ervaren door hen rust en vertrouwen te geven.
